چگونه بر خشم ناشی از حسادت نسبت به موفقیت دیگران غلبه کنیم؟ - مجله فیروزی

به گزارش خبرنگار، خشم ناشی از موضوعی که در دنیای امروز به معضلی مهم تبدیل شده است که به همین منظور، کافی است نگاهی به اطراف خود داشته باشید تا با انسان هایی برخورد کنید که نسبت به پیروزیت دیگران حسادت می نمایند و به اصطلاح چشم تماشا خوشبختی و پیروزیت دیگران را ندارند.

فاطمه کوهپایه زاده روانشناس، در گفت وگو با خبرنگاران، در رابطه با چگونگی رهایی از احساسات ناخوشایند که باعث سرخوردگی و خشم و بروز حسادت می شوند، اظهار کرد: راه حل هایی برای این منظور وجود دارد که یکی از آن ها این است که افراد از مقایسه خود با دیگران دست بردارند. به همین منظور، کاربرد عباراتی، چون خانه او از خانه من زیباتر است. , یا او از من لاغرتر است. , روش های مناسبی برای ارزیابی ارزش های فردی و مقایسه عادلانه نیستند چرا که هر شخص نقاط قوت، استعداد و تجربیات منحصربفرد خود را دارد و افراد باید بدانند که همیشه افرادی بهتر، ثروتمندتر و توانمندتر وجود دارند، اما نباید انرژی خود را با احساس غبطه هدر دهند و تنها کسی که باید خود را با او مقایسه نمایند خود دیروزشان است.

وی بیان نمود: راه حل دیگر این است که افراد نباید دستاورد های دیگران را به دیده تحقیر نگاه نمایند و بدانند افکاری چون او به خاطر رابطه خوبی که با رئیس دارد ترفیع گرفته است. یا او جایزه را به این خاطر گرفته که خانواده اش ثروتمند است. باعث بروز غبطه می شوند و باید بدانند هیچ کس با خوار کردن دستاورد های دیگران به قدرت روانی دست پیدا نمی نماید و به همین منظور، افراد باید پذیرش را در خود تقویت نموده و بدون قضاوت، پیروزیت های دیگران را تصدیق نمایند. زیرا وقتی آن فرد را تحسین نموده و حس نمایند که آن پیروزیت حق آن فرد است همین حس به خودشان انگیزه می دهد و تشویقشان می نماید که سخت تر کوشش نموده و اهدافی والاتر پیدا نمایند و اگر هم احساس می نمایند که کوشششان به مقدار کافی نیست، به جای پیروزیت آن فرد، باید تمرکزشان را روی رفتار های خود معطوف نمایند.

این روانشناس توضیح داد: راه حل دیگر این است که افراد به کلیشه های خود مطلع شوند چرا که فرض و گمان درخصوص افراد پیروز کار آسانی است و این که دیگران از ثروت، معروفیت و پیروزیت شغلی برخوردارند علت نمی گردد که لزوما از روش های غیر قانونی به این دستاورد ها رسیده باشند و به همین علت، افراد باید به جای تعمیم های گسترده برای شناخت این افراد کوشش بیشتری نمایند چرا که وقتی به نظرشان فرد پیروز، شایسته آن پیروزیت نیست و اگر احساس نمایند که پیروزیت آن فرد به علت روابط ویژه یا شرایط ناعادلانه جامعه است، حسادت بدخواهانه بر او غلبه می نماید و انگیزه اش ازبین می رود و به فردی ناامید و عصبانی تبدیل می گردد.

کوهپایه زاده با اشاره به این که افراد نباید بر ضعف های خود تمرکز نمایند، گفت: در برخی از موارد، تمرکز کردن بر ضعف های خود و قوت دیگران ساده ترین کار است، امّا این نگرش باعث می گردد که فرد رفته رفته به فردی غبطه خور و ناامید تبدیل گردد و به همین علت، فرد به جای این که کمبود های خود را زیر ذره بین قرار دهد باید بیشتر به فکر بهبود نقاط قوت خود باشد و خودهمدلی را پیشه کند و نهایت توان خود را به کار بگیرد.

وی ادامه داد: افراد باید حقایق را آنگونه که است, بپذیرند. در برخی از موارد, برخی از افراد خوشبخت تر از دیگران هستند امّا تمرکز روی این که چه چیز عادلانه است و چه کسی بیشتری شایستگی را دارد بی حاصل است و درواقع, شکایت از بی عدالتی, ممکن است احساسات تلخی را در افراد به وجود آورد و این احساسات بازدارنده می توانند مانع بزرگی برای دستیابی به نیروهای بالقوه شان شوند.

این روانشناس با بیان این که افراد باید تعریف شخصی از پیروزیت برای خود خلق نمایند, ادمه داد: افراد باید به خاطر داشته باشند اگر شخصی, آن چه که آن ها می خواهند را دارد, به این معنا نیست که این افراد نمی توانند به آن دست پیدا نمایند بلکه باید الگوهای فکری شان را از پیروزی او, شکست من به پیروزی او, پیروزی من تغییر دهند و فکر نمایند وقتی یک نفر می تواند پیروز گردد, دیگران هم می توانند. بنابراین, افراد باید افکار و انرژی خود را روی کارهایی که باید برای رسیدن به اهداف خود انجام دهند, متمرکز نمایند چرا که این کار باعث می گردد وقت کمتری برای نگران کردن خود با این قبیل حسادت ها داشته باشند.

کوهپایه زاده در انتها اعلام کرد: افراد نباید رویاهای دیگران را کورکورانه تعقیب نمایند و به همین منظور, باید تعریف شخصی خود از پیروزیت را خلق نمایند و این باعث می گردد که نسبت به کوشش دیگران برای رسیدن به هدف هایشان احساس ترس و واهمه داشته باشند. بنابراین, افراد باید روی اهداف خود تمرکز و دقت نمایند هر یک دقیقه زمانی که صرف رویاهای دیگران می نمایند, یک دقیقه از اهداف خود غافل می شوند.