اونگای شیماس آی. کی. دو! - مجله فیروزی

جنسیت هم محدودیتی برای تمرین آن به وجود نمی آورد و مربیان خانم نیز در حال تمرین دادن علاقه مندان این رشته اند؛ ورزشی شبیه جودو با لباس هایی به همان سبک و سیاق. مسابقه ندارد و از آن به عنوان یکی از رشته های دفاع شخصی یاد می گردد. پیروز بشر معاون مدیر فضای سبز شهرداری منطقه که سال هاست این رشته را تمرین می نماید با گرد هم آوردن بعضی همکاران و اهالی، این رشته ورزشی که آن را هنر می داند، رایگان آموزش می دهد. با او درباره این رشته همصحبت شده ایم.

قبل از ورود به تاتامی، می گویند اونگای شیماس یعنی بفرمایید تمرین و هنوز این جمله تمام نشده صدای گروپ و گروپ به زمین زده شدن کسانی که در حال تمرین آی. کی. دو هستند، حسابی جلب توجه می نماید. دیدن زمین خوردن ورزشکاران در حال تمرین، چهره خشنی از این رشته در ذهن ترسیم می نماید. هر بار که در پس یک فریاد، ورزشکاری روی هوا می رود و بر زمین می خورد، بدون برو و برگرد فکر می کنید دست یا پایی در تمرین می شکند و ورزشکار آسیب می بیند. اما چهره خشن و پر جست وخیز آی. کی. دو، آن چیزی نیست که به نظر می رسد. پیروز بشر 28 سال است در شهرداری منطقه7 کار می نماید و چند سالی است مربی آی. کی. دو ورزشکاران ساکن این منطقه شده است. او می گوید: در ظاهر آی. کی. دو خشن است. این نگاه که تنها آدم های خشن وارد رشته های رزمی می شوند، درست نیست. بشر حرفش را این طور ادامه می دهد: فرد خشنی نیستم و از دعوا و درگیری بدم می آید. بعضی شاگردانم دکترای جامعه شناسی، بعضی فوق لیسانس اقتصاد و مابقی نیز تحصیلات عالی دارند و همه از دعوا و درگیری بیزارند. بنابراین رشته ای که تمرین می کنیم نه تنها تناسبی به روحیه خشن ندارد بلکه سبب آرامش روحی و فکری هم می گردد.

• رشته هنری است نه رزمی

  معاون مدیر فضای سبز شهرداری منطقه7 پایتخت، رشته ای را که در آن تدریس می نماید نه یک ورزش بلکه یک هنر می داند و برای آن دلیل می آورد: آی. کی. دو بیشتر از 5 هزار فن دارد. این رشته، شامل فنون دفاعی است و چون معلوم نیست فرد مهاجم با چه روشی به شما حمله می نماید، فنون زیادی برای دفاع در مقابل مهاجم دارد. بنابراین باید هنرمندانه این فنون را تمرین کرد و از آن برای دفاع شخصی بهره گرفت. او براین باور است که می توان با استفاده از فنون این رشته، از نیروی فرد مهاجم به عنوان سلاح بر ضد خودش استفاده کرد: کسی که آی. کی. دو تمرین می نماید، چند مهارت را یاد می گیرد. نخست اینکه می تواند به سرعت فکر کند که در مقابل مهاجم چه روشی را برای دفاع از خود انتخاب کند. دوم با این کار تمرکز فرد بالا می رود و می تواند روش مناسبی برای دفاع از خود انتخاب کند. با این رویکرد، زور فرد مهاجم به سلاحی بر علیه خودش تبدیل می گردد و احتیاج به زحمت و توان زیادی برای دفاع از خود وجود ندارد.

• برای تمرین به مناطق دیگر می رویم

دفاع شخصی آن هم در منطقه 7 که با بعضی ناهنجاری ها دست و پنجه نرم می نماید، نه یک ورزش که می تواند یک ضرورت باشد؛ ضرورتی که احتیاج به فضای تمرین و آموزش دارد. بشر در این باره می گوید: مدت هاست که به وسیله اداره رفاه و ورزش شهرداری منطقه، خواهان تأمین فضای ورزشی مناسب برای تمرین دادن به علاقه مندان این رشته دفاعی هستم. متأسفانه با همه پیگیری ها و مساعدت هایی که از سوی مسئولان منطقه انجام شد، فضایی برای اینکه بتوانم تعداد بیشتری از اهالی و همکارانم را آموزش بدهم، در اختیارم قرار نگرفت. ناچارم برای تمرین کردن و تمرین دادن به 20 هم محله ای و شاگردانم به مناطق دیگر از جمله منطقه3 بروم. امیدوارم جایی در منطقه برای تمرین در اختیارم قرار گیرد تا اهالی بیشتری جذب این رشته شوند.

اهالی، علاقه مند فراگیری دفاع شخصی

مهدی حاجی محمدی 38 ساله است و 3 سالی می گردد که با رشته آی. کی. دو آشنا شده است. او که در اداره آموزش شهرداری منطقه کار می نماید، می گوید: کارکنان منطقه علاقه زیادی به فعالیت های ورزشی دارند به شرط اینکه در خود مجموعه شهرداری فضایی برای تمرین کردن داشته باشند. حتی اهالی منطقه و آنهایی که از این کلاس باخبر شده اند، خواهان حضور در تمرین ها و فراگیری آی. کی. دو شده اند. چون جایی برای این کار در منطقه نداریم، نمی توانیم به این درخواست ها جواب مثبت بدهیم. او پیشنهادی برای توسعه این رشته در منطقه دارد: سالن هایی در منطقه داریم که تاتامی دارند و می توان از این سالن ها که بخشی از آن در اختیار شهرداری است، برای تمرین استفاده کرد. تحقق چنین هدفی احتیاج به هماهنگی هایی دارد که انجام آن، کار سختی نیست.

• دستیابی به آرامش روحی و خودکنترلی

  بعضی هنگامی که رشته ای رزمی را یاد می گیرند تا مدت ها در کوچه و خیابان دنبال دعوا و درگیری هستند اما با تمرین هایی که استاد بشر یادمان می دهد، خودکنترلی، تمرکز بر رفتار و نظم و انضباط به عنوان پایه تمرین ها مورد تأکید قرار می گیرد و تا به حال پیش نیامده به واسطه مهارت های رزمی با کسی دعوا کنم. این حرف های مهدی لطفی است که از کودکی به رشته های رزمی علاقه داشته است. او درباره رشته ای که این روزها تمرین می نماید، می گوید: مجموعه های رزمی زیادی در منطقه 7 وجود ندارد یا من آنها را نمی شناسم. با اینکه از بچگی علاقه مند تمرین های رزمی بوده ام، کمتر پیش آمده بود در کلاس های آکادمیک و زیر نظر مربیان برجسته تمرین کنم. وقتی متوجه حضور استاد بشر در شهرداری و تمرین های آی. کی. دو شدم، علاقه دوران نوجوانی ام در من زنده شد. اکنون هرجا که استاد، کلاس و برنامه تمرین دارد من هم حاضر می شوم و با دوستان دیگر تمرین می کنم. لطفی این رشته رزمی را بر کار و زندگی شخصی اش مؤثر می داند و ادامه می دهد: تا پیش از اینکه تمریناتم را زیر نظر مربی آغاز کنم، آرامشی را که امروز دارم نداشتم. حتی دردی در کتفم احساس می کردم که با تمرین ها، دیگر آن را حس نمی کنم.