خاطره بازی با مهرداد میناوند به بهانه کوچ ابدی اش - مجله فیروزی

به گزارش خبرنگاران به نقل از روزنامه خبرنگاران ، مهرداد میناوند دیگر بین ما نیست. او در خاک، در خانه ابدی اش آرام گرفته. فارغ از تمام کری خوانی ها، مهرداد مهربان بود و بخشنده. حتی به کسی رضایت داد که نابودی فوتبالش را مدیون او بود چون می گفت: دوست ندارم مادری پسرش را پشت میله زندان ببیند. مهرداد زبان شیرین خاطرات فوتبال بود. او رفت و کلی خاطره خوب را با خود برد. مهرداد ناگفته های مهمی داشت که هیچگاه آنها را هم بیان نکرد. به بهانه کوچ ابدی او مرور می کنیم چند خاطره-عکس را با این چهره دوست داشتنی...

به اصلم برگشتم

مهرداد میناوند در کنار مهدی مهدوی کیا. سال های ابتدایی حضور در پرسپولیس. مهرداد و مهدی همواره با احترام درباره هم حرف می زدند. هر دو هم بچه جنوب شهر بودند. مهرداد هر چند در دوران فوتبالش یکی از ولخرج ترین بازیکنان بود و از محل تولدش فاصله گرفته بود ولی وقتی فوتبال را کنار گذاشت، به همان جا برگشت: با یاری دوستان مجتمعی تفریحی در جنوب شهر تأسیس کردیم. خیلی از مغازه هایم را از شمال شهر جمع کردم تا به قول معروف به اصلم برگردم، یعنی جنوب شهر.

تیر آخر به مهرداد

میناوند خیلی زود از فوتبال رفت. انگار او اشباع شده بود و دلزده. در سن 30 سالگی، چهارگوشه زمین را بوسید و ترجیح داد چند سالی نباشد. خودش بعدها گفت: آرزو به دل ماندم با پیراهن پرسپولیس خداحافظی کنم. راستش را بگویم، من از فوتبال دلزده شدم. خودم را مقصر اصلی می دانم اما یک فوتبالی کارنابلد و کج سلیقه هم تأثیر عمده ای روی خداحافظی من گذاشت. به قول معروف تیر آخر را خیلی خوب زد. اگر اینقدر خوب نمی زد من دوباره بلند می شدم.

ماجرای مهرداد و رضا شاهرودی

مهرداد میناوند در سال های اول حضور در پرسپولیس با رضا شاهرودی به مشکل خورد. هر دو دفاع چپ بودند. مهرداد بعدها گفت: یادم هست برخی روزنامه ها می نوشتند وقتی شاهرودی هست چرا میناوند به پرسپولیس آمده؟ او حتی خاطره معروفی تعریف کرد که یک بار شاهرودی او را از زیر دوش و در حالی که کف روی سر و صورتش بود بیرون کشید تا خودش دوش بگیرد. مهرداد در مصاحبه دیگری در دهه 90 گفت: رضا هنوز هم برای من قابل احترام است. با اینکه یک دوره با من مسائل عدیده ای داشت اما هنوز هم که او را می بینم احترام زیادی می گذارم. من کلا به قدیمی ها احترام می گذارم. در جام جهانی 98 و جام ملت های 2000 هم دست بر قضا، میناوند فیکس تیم ملی شد چون رضا شاهرودی قبل از هر دو جام آسیب دید. مهرداد هم خودش یک بار در این باره شرح داد: اگر رضا قبل از جام جهانی 98 مصدوم نمی شد قطعا او بازیکن فیکس تیم ملی بود نه من.

من جعبه سیاه فوتبال ایرانم

مهرداد همواره و پیش از مرگ می گفت داستان های جدایی ایویچ از تیم ملی را می داند. می گفت تمام ماجرا و البته ناگفته های دیگرش را روی کاغذ نوشته تا بعد از مرگش منتشر گردد. او در این باره گفته بود: من جعبه سیاه فوتبال ایران هستم. در دلم چیزهای زیادی هست که بگویم اما الان وقت گفتنش نیست. به خدا من یک چیزهایی دارم که شاید فقط 4-3 نفر بدانند. الان موقع گفتن این حرف ها نیست. یک روز شاید تمام حرف هایم را زدم. تمام آنها را نوشته ام. شاید قبل از مرگم این 60 برگ را دادم و خواندید. درباره بازی رم(که باعث برکناری ایویچ شد) ناگفته های زیادی دارم. در عین حال معتقدم نباید با طالبی هم نامهربان باشیم. او از شخصیت های خوب فوتبال ماست. او حتی درباره داستان های جنجالی پرسپولیس هم گفت: یک تایمی هم در پرسپولیس اتفاقات عجیب و غریبی افتاد که مثل بمب می ترکاند. زمان مدیریت غمخوار و مربیگری بگوویچ. اتفاقات عجیبی در دبی افتاد. خیلی شنیدنی است. اگر بفهمید چیست، شوکه می شوید.

میناوند و آن تیم پرحاشیه

قطعا ایران در جام ملت های لبنان یکی از پرحاشیه ترین تیم های تاریخ خود را داشت. نسلی که در جام جهانی به بلوغ رسیدند و یکی مثل جلال طالبی اصلا نمی توانست آنها را کنترل کند. مهرداد هم نقل قول های جالبی از آن دوره داشت: ناگفته های عجیب و غریبی هم از آن تیم ملی دارم. باید اینها را کتاب کنم. یک سندهایی دارم که رو کنم، فوتبال تکان می خورد. آن تیم باید قهرمان می شد. خیلی اتفاقات در لبنان افتاد. واقعا مظلوم ترین آدم این فوتبال جلال طالبی است. او هیچ نقشی در جریانات نداشت. می خواست خودش را به زور در تیم ملی جا کند. چند دستگی در داخل تیم بیداد می کرد. در هر اتاقی که می رفتی یک جلسه ای بود. فقط حرف هایی درباره این زده می شد که کی به کی پاس بدهد و به کی پاس ندهد.

خاطره خنده دار از آقا کریم و خانه اش

بی شک یکی از بانمک ترین خاطرات فوتبالی مهرداد میناوند، خاطره اش از خانه عظیم کریم باقری بود. او یک بار در مصاحبه ای گفت: آقا کریم که رفته بود بیله فلد، پول زیادی به پرسپولیس آورد و آقای عابدینی هم به جای قراردادش یک خانه دو سه هزار متری در فرشته به او داد. آن زمان پسر آقا کریم یعنی امیر خیلی کوچک بود. در اردوی تیم ملی بودیم که یکی دو بار آقا کریم زنگ زد گفت این امیر ما گم شده. به دامادتان که در نیروی انتظامی است بگو یاری کند پیدایش کنیم. به دامادمان گفتم و با دو سه سرباز خانه آقا کریم رفتند و امیر را پیدا کردند. دیگر کارمان از آن روز در آمد. آقا کریم مدام زنگ می زد که امیر در خانه گم شده دوباره داماد ما با دو سه تا سرباز می رفتند. کار به جایی رسید که حتی داماد ما یک نامه زد به رئیس پلیس تهران که کیوسک در حیاط خانه آقا کریم بزنیم که آنها هم موافقت کردند. دیگر طوری شده بود سربازها همان جا دنبال امیر می دویدند که مبادا گم گردد.

خاطره منصوریان از منچستر و مهرداد

تقابل با دیوید بکام بی شک یکی از مهمترین لحظات زندگی میناوند بود. او با اشتروم گراتس در لیگ قهرمانان مقابل این تیم نهاده شد. مهرداد همواره می گفت قبل از آن بازی معروف استرس داشت ولی بعد از بازی، سرمربی تیم از او به خاطر بازی خوبش تشکر نموده بود. البته منصوریان که همواره با مهرداد شوخی داشت می گفت اصلا منچستر عصر طلایی خود را مدیون اوست چون گزارشگر بازی مدام می گفت: بکام، میناوند، سولسشر، گل! روی کین، مهرداد، بکام، گل! اسکولز، میناوند، کول، گل! اصلا مجسمه مهرداد را در باشگاه منچستر به عنوان معمار عصر جدید این باشگاه گذاشته اند.

حسرت بازی یوگسلاوی

مهرداد میناوند در جام جهانی 98 فیکس تیم ملی بود. او حتی در ملاقات معروف ایران و یوگسلاوی می توانست دروازه حریف را باز کند. مهرداد همواره درباره آن بازی با حسرت حرف می زد: یکی از حسرت های عظیم زندگی ام موقعیتی است که مقابل یوگسلاوی از دست دادم. اگر آن توپ گل می شد شاید سرنوشت زندگی من خیلی تغییر می کرد.

تیر دروازه هنوز می لرزد!

20 تیرماه 76. بازی معروف پرسپولیس واستقلال و روز گلزنی مهدوی کیا. مهرداد همواره خاطرات خوبی از آن مسابقه تعریف می کرد ولی بی شک بهترین خاطره اش همان دربی بود که توپ را به تیر دروازه استقلال کوبید: داداش راهت به استادیوم آزادی افتاد برو سمت تیر دروازه ضلع شمالی استادیوم. هنوز از شوتی که من زدم دارد می لرزد!

سعید اکبری - گروه ورزش / روزنامه خبرنگاران