تور استرالیا: احمد رضا عابدزاده : امیر خاطرات ملبورن را برایم زنده کرد - مجله فیروزی

با تور استرالیا از بزرگترین کشور قاره اقیانوسیه دیدن کنید و شهرهای زیبای ملبورن و سیدنی استرالیا را ببینید.

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، به نقل از فرهیختگان، بدون شک وقتی صحبت از ایران و جام جهانی فوتبال می گردد خیلی ها به یاد احمدرضا عابدزاده می افتند، کسی که نقش اساسی در صعود خاطره انگیز ایران به جام جهانی 98 فرانسه را داشت و در آن مسابقات هم مقابل آمریکا و آلمان خوش درخشید تا مردم به او و هم تیمی هایش افتخار نمایند. عقاب آسیا هرچند سال های زیادی از سرانجام حضورش در تیم ملی می گذرد اما هنوز سرحال و قبراق است و البته نه به خاطر سال های درخشانی که در فوتبال داشت بلکه به خاطر فرزندش همچنان شاهد درخشیدن نام عابدزاده در فوتبال ایران است. شاید آن روزهایی که امیر به همراه پدر در استادیوم ها حاضر می شد کمتر کسی فکرش را می کرد که روزی مانند پدر در چهارچوب دروازه تیم ملی قرار بگیرد و خیال همه را بابت حضور یک گلر آماده که به این سادگی ها گل نمی خورد، راحت کند. امیر بعد از درخشش در فوتبال پرتغال و رفتن به فوتبال اسپانیا حالا دروازه بان اول تیم ملی ایران هم هست و این آرزویی بود که پدرش داشت و برآورده شد، هرچند کاپیتان پیشین تیم ملی فوتبال ایران که با حضور در استادیوم آزادی شاهد هنرنمایی پسرش در چهارچوب دروازه این تیم بود معتقد است امیر در ابتدای راه قرار گرفته است. گفت وگو با احمدرضا عابدزاده را در ادامه می خوانید.

از حضور در استادیوم آزادی و تماشای صعود تیم ملی فوتبال ایران درحالی که فرزند شما درون دروازه تیم ملی بود، چه حس و حالی داشتید؟

حس و حال من وصف ناشدنی است و این مسروری تمام شدنی نیست و اصلا نمی توان آن را توصیف کرد، آرزوی هر پدری است که بتواند موفقیت پسرش را در این سطح ببیند و من درقبال امیر پنجشنبه شب به آرزوی خود رسیدم و امیدوارم که بازهم این اتفاق های خوب ادامه داشته باشد و امیر روزبه روز پیشرفت کند و قانع به همین صعود نباشد. او تازه اول راه قرار گرفته است و باید بیشتر از امروز و جایی که قرار گرفته، درخشش خود را ادامه داده و به یکی از برترین های جهان تبدیل گردد.

شما در استرالیا و در ملاقات مقابل تیم استرالیا چنین صعودی را تجربه نموده بودید. به نظر می رسد بعد از حدود 24سال دوباره خاطرات آن روزها برایتان تداعی شد.

درست است این بازی برای من خاطرات همان روزها را دوباره زنده کرد و اتفاقا همان بازی آخر مقابل استرالیا که درون دروازه قرار گرفتم و با همت و غیرت همه بازیکنان توانستیم به جام جهانی صعود کنیم و پنجشنبه شب امیر و سایر بازیکنان تیم ملی یک بار دیگر خاطرات 8آذر 1376 را در ملبورن استرالیا برایم زنده کردند. حالا افتخار می کنم که این بار پسرم درون دروازه آن خاطرات را زنده کرد و خودم هم در استادیوم حضور داشتم تا یک بار دیگر این حس و حال را از نزدیک تجربه کنم. در هر صورت در این سال ها زحمات زیادی را برای امیر کشیدم و لحظاتی که او درون دروازه تیم ملی ایستاد، خودم را درون دروازه می دیدم و همان حس و حال را داشتم و به قدری از این اتفاقات مسرورم که نمی توانم آن را توصیف کنم. از اینکه تیم ملی یک بار دیگر به جام جهانی رسید و امیر هم در این جهت نقش ایفا کرد و موجب شد مردم مسرور شوند و کار به جشن صعود رسید، بسیار شادمانم.

جام جهانی 98فرانسه به خاطر صعود دراماتیک تیم ملی همواره در خاطرات مردم ایران به جای مانده است، چراکه یک صعود سخت را سپری کردیم اما این بار راحت ترین صعود به جام جهانی محقق شد.

جام جهانی 98 و اتفاق های آن دوره را از هر لحاظ با هیچ جام جهانی دیگری نمی توان مقایسه کرد، چه بازیکنانی که در آن دوره بازی می کردند و چه سختی هایی که متحمل شدیم. البته دشواری و سختی همواره وجود داشته اما در آن دوره واقعا تیم های خیلی قوی تری در مقابل مان قرار گرفتند و سد راه ما شدند و داستان مقدماتی جام جهانی 98 که به جام جهانی فرانسه رسیدیم با همه جام جهانی ها فرق دارد و حتی متفاوت از سال هایی که خودم قبل تر یا در ادامه فوتبال بازی نموده و آن سال ها را اصلا نمی توانم با این دوره های اخیر مقایسه کنم. از هر لحاظ چه شرایط مسابقات و چه بازیکنانی که در تیم ملی بودند شرایط دو تیم با هم متفاوت بود.

نکته اینجاست که تیم ملی هم شرایط خوبی پیدا نموده که در چند دوره اخیر به راحتی به جام جهانی می رسد.

بله، درست است. این خیلی خوب است که تیم ملی فوتبال ایران با رکورد شکنی و بدون شکست یا اینکه کار بخواهد به اما و اگر بکشد و دغدغه ایجاد گردد، بدون استرس به جام جهانی رسید و خدا را شکر می کنم، هرچند اسکوچیچ و سایر اعضای کادرفنی هم کار خود را به خوبی انجام دادند. اسکوچیچ مربی خوب و باهوشی است و بالاخره این رکوردها و پیروزی ها و شکست ناپذیری تیم ملی بی خود و بی جهت به دست نیامده و اگر حمایت و پشتیبانی ها از تیم ملی تا جام جهانی به خوبی صورت بگیرد مطمئن باشید می توانیم در قطر حرف های زیادی برای گفتن داشته باشیم. شاید عده ای می گویند زیرساخت ها را قبلا کی روش آماده نموده اما بالاخره اسکوچیچ هم به نحو احسن کار خود را انجام داد که امروز یک صعود آسان و بی دغدغه را تجربه کردیم.

انتهای آرزوی شما درقبال داستان امیر و ادامه جهت او چیست؟

همین که امیر سالیان سال در تیم ملی فوتبال ایران دروازه بانی کند همین موضوع می تواند امیدوارنماینده باشد. ما گلرهای خوب دیگری را هم در فوتبال ایران داریم اما همین که از بالا می بینم امیر بدون استرس و محکم درون دروازه می ایستد بسیار امیدوار می شوم و امیدوارم پسرم را با پیراهن تیم ملی درون دروازه این تیم در جام جهانی ببینم و اتفاقا دوست دارم بعد از این رقابت ها یک پیشرفت محسوس را درقبال امیر شاهد باشم و ان شاءالله جام جهانی سکوی پرتاب امیر باشد، چون من خیلی دوست دارم پسرم را در دروازه رئال مادرید ببینم؛ امیدوارم یک روز این اتفاق بیفتد.

جو استادیوم آزادی در شب صعود به جام جهانی چطور بود. بانوان هم به استادیوم آمدند و در این جشن شادمانی به یادماندنی سهیم شدند.

فضا بسیار ایده آل و عالی بود. باز کردن درهای استادیوم روی بانوان خودش انگیزه مضاعفی ایجاد کرد و دیدید که هیچ اتفاقی هم نیفتاد و آنها تشویق خود را کردند و واقعا همه چیز لذت بخش بود و امیدوارم این اتفاق های شیرین و هیجان انگیز برای فوتبال ایران ادامه داشته باشد.

اخبار گروه سایر رسانه ها صرفا بازنشر اخبار سایت ها و خبرگزاری هاست و خبرنگاران هیچ مسئولیتی در قبال آن ندارد.

بازگشت به صفحه رسانه ها