داروی جدیدی که به مبارزه با نشانه های معمول پیری یاری می نماید و عمر موش ها را 25٪ افزایش می دهد
به گزارش مجله فیروزی، دانشمندان در حال آزمایش دارویی هستند که عمر و سلامت موش های پیر را افزایش می دهد. محققان کشف نموده اند که غیرفعال کردن پروتئینی به نام IL-11 می تواند طول عمر سالم موش ها را به طور قابل توجهی افزایش دهد و این احتمال را افزایش می دهد که مزایای مشابهی در انسان ها داشته باشد. پژوهش ها نشان می دهند که حذف ژن IL-11 یا استفاده از آنتی بادی ضد IL-11 به طور چشمگیری طول عمر و سلامت موش های پیر را افزایش می دهد. این یافته ها نشان می دهند که درمان های ضد IL-11 می توانند با بیماری های مرتبط با پیری با حداقل عوارض جانبی مبارزه کنن.
افزایش طول عمر و سلامت موش ها
در پژوهشی تازه که در نشریه Nature منتشر شده است، محققان در شورای تحقیقات پزشکی و کالج امپریال لندن، با همکاری مدرسه پزشکی دوک-نوس، به موش هایی که 75 هفته سن داشتند، یعنی معادل 55 سال در انسان، آنتی بادی ضد IL-11 تجویز کردند. نتایج چشمگیر بود: در موش هایی که از 75 هفتگی تا زمان مرگ با داروی ضد IL-11 درمان شدند، میانگین طول عمر 22.5٪ در نرها و 25٪ در ماده ها افزایش یافت و به طور میانه 155 هفته زندگی کردند، در حالی که موش های درمان نشده به طور میانه 120 هفته زندگی کردند. علاوه بر این، درمان به طور قابل توجهی مرگ و میر ناشی از سرطان و بیماری های مرتبط با فیبروز، التهاب مزمن و متابولیسم ضعیف را کاهش داد که از نشانه های معمول پیری هستند.
درک تفاوت بین طول عمر و طول سلامت
طول عمر به تعداد کل سال هایی که یک فرد از تولد تا مرگ زندگی می نماید، اشاره دارد. در مقابل، طول سلامت به دوره ای از زندگی یک فرد اشاره دارد که در آن سالم و بدون بیماری های مزمن جدی یا ناتوانی ها باقی می ماند. تفاوت کلیدی بین این دو این است که در حالی که طول عمر بر کمیت زندگی تمرکز دارد، طول سلامت بر کیفیت زندگی در طول آن سال ها تأکید دارد.
تأثیر IL-11 بر پیری انسانی
پیش تر، دانشمندان پیشنهاد نموده بودند که IL-11 یک میراث تکاملی در انسان هاست. IL-11 در حالی که برای بازسازی اندام ها در بعضی حیوانات لازم است، در انسان ها به طور عمده اضافی محسوب می گردد. با این حال، پس از سن 55 سالگی، فراوری IL-11 در انسان ها افزایش می یابد و با التهاب مزمن، فیبروز در اندام ها، اختلالات متابولیک، از دست دادن عضلات (سارکوپنی)، ضعف و فیبروز قلبی مرتبط است که از نشانه های پیری هستند. فعالیت ژن IL-11 در همه بافت های موش ها با افزایش سن افزایش می یابد و وقتی فعال می گردد، منجر به چندبیماری (multimorbidity) می گردد که به صورت بیماری های مرتبط با پیری و کاهش عملکرد در سراسر بدن بروز می نماید.
آینده تحقیقات انسانی
پروفسور استوارت کوک از شورای تحقیقات پزشکی، کالج امپریال لندن، و مدرسه پزشکی دوک-نوس، شرح داد: ما نشان دادیم که مهار التهاب با مسدود کردن ژن IL-11، طول سلامت و طول عمر موش ها را افزایش می دهد. ما به طور مکرر رابطه 1:1 بین اثرات IL-11 در سلول های موش و انسان نشان داده ایم و این امر این موضع را نشان می دهد که داروهای ضد IL-11 ممکن است برای افزایش طول سلامت و طول عمر انسان ها نیز مؤثر باشد، که ممکن است در آینده نزدیک در آزمایش های بالینی آزمایش گردد، زیرا این داروها فعلا در مرحله آزمایش های ایمنی انسانی است.
پروفسور ایلاریا بلانتونو از دانشگاه شفیلد نیز اشاره نمود که مشکل همه این مداخلات این است که مابیمارهای بالای 50 سال نداریم که لازم باشد همه عمر این دارو را بگیرند و ضعف و علایم پیری هم، فعلا بیماری محسوب نمی شوند تا آزمایش این دارو و هزینه این داروها و جبران سرمایه گذاری شرکت های داروسازی را جبران کند.
استفاده های کنونی داروهای ضد IL-11
داروهای ضد IL-11 در حال حاضر برای درمان بیماری های زیر به صورت محدود و آزمایشگاهی استفاده می گردد:
- فیبروز ریوی ایدیوپاتیک (Idiopathic Pulmonary Fibrosis):
- فیبروز قلبی (Cardiac Fibrosis):
نام های تجاری داروهای ضد IL-11
نام های تجاری داروهای ضد IL-11 معمولاً به صورت خاص و اختصاصی به وسیله شرکت های داروسازی مشخص می شوند. با این حال، نام های رایج فعلی اینها هستند:
- Ofev (Nintedanib): این دارو برای درمان فیبروز ریوی ایدیوپاتیک استفاده می گردد و اثرات ضد فیبروزی دارد.
- Esbriet (Pirfenidone): دارویی دیگر برای فیبروز ریوی ایدیوپاتیک با اثرات مشابه.
اگر ضد IL-11 طول سلامت انسان ها را افزایش دهد، پیامدهای بسیار بزرگی برای سلامت و ثروت کشورها خواهد داشت. افزایش طول عمر ممکن است امکان پذیر باشد، اما آیا با سلامتی هم توام خواهد بود و ابعاد اجتماعی - مالی - فرهنگی افزایش طول عمر انسان ها باید آنالیز گردد.
منبع: یک پزشک