سن پدران در طول تاریخ بیشتر بوده یا مادران؟ - مجله فیروزی

دانشمندان با بررسی جهش های DNA در انسان مدرن، پنجره ای را کشف کردند که آن ها را 250 هزار سال در تاریخ، به عقب برمی گرداند. به گفته متئو هان، ژنوم شناس از دانشگاه بلومینگتون ایندیانا: در حین تحقیقات روی ژنوم انسان، ما دریافتیم که از روی انواع جهش ایجاد شده در DNA بچه ها، ما می توانیم سن پدران و مادران را تخمین بزنیم.

بر اساس نتایج به دست آمده، میانگین سن فرزندآوری در 250 هزار سال اخیر، 26.9 سال است. بد نیست بدانید که انسان مدرن یا هوموساپینس، از حدود 300 هزار سال پیش تکامل یافت.

اما میانگین سن پدران در گونه هوموساپینس، همیشه بیشتر از مادران بوده است. آن طور که نتایج این مطالعه می گوید، مرد ها در سن 30.7 سالگی صاحب فرزند شدند و زنان در سن 23.2 سالگی!

البته این اختلاف سنی در 5000 سال گذشته، رو به کاهش گذاشته؛ طوری که حالا میانگین سن فرزندآوری مادران، به 28 سال رسیده است.

اما این افزایش سن فرزندآوری از گذشته های دور تا به امروز، روند ثابتی را طی نکرده است. به عنوان مثال، حدود 10 هزار سال قبل، کاهش معنی داری در میانگین سن والدین رخ داد؛ یعنی تقریبا همزمان با پیدایش کشاورزی و ظهور تمدن های بشری. این می تواند افزایش سریع جمعیت در آن دوران را نیز شرح دهد.

چگونگی تخمین سن پدران و مادران

با استناد به نگاشته های تاریخی، فقط می توان چند هزار سال به عقب رفت و دستیابی به اطلاعات جمعیتی دوران کهن با تکیه بر شواهد باستان شناسی، کار آسانی نیست. با وجود این، رد اجدادمان در DNA هر کدام از ما نهفته است؛ هان و همکارانش هم از همین طریق، به تخمین سن پدران و مادران در هزاران سال اخیر پرداختند.

به بیان دقیق تر، کاری که آن ها کردند، بررسی جهش های novo بود: نوعی تغییر DNA که احتمالا به صورت ناگهانی در یک عضو خانواده بروز پیدا می نماید؛ نه به طور موروثی در شجره خانوادگی!

محققان هنگام بررسی این الگوی تغییرات در داده های ژنی هزاران کودک، دریافتند که انتقال جهش های نو از والدین به بچه ها، به سن پدر و مادر بستگی دارد.

ریچارد ونگ، تبارشناس از دانشگاه ایندیانا می گوید: این جهش ها از دیرباز در ژنوم هر نسل اندوخته شده و امروز به بدن ما رسیده است. ما حالا قادر به شناسایی چنین جهش هایی هستیم؛ اینکه چه تفاوتی در پدران و مادران داشتند و تحت تاثیر سن والدین هنگام فرزندآوری، چه تغییراتی کردند.

به گفته او: تاریخ بشر مانند پازلی است که تکه های آن ها را منابع مختلفی تشکیل می دهند؛ نگاشته های مکتوب، یافته های باستان شناسی، فسیل ها و سایر چیزها. ژنوم ما، یعنی DNA موجود در هر یک از سلول های ما نیز مانند یک لوح دست نویس است که تاریخچه تکامل بشر را شرح می دهد.

یافته های حاصل از این بررسی ژنتیکی، حقایقی را اثبات کرد که شاید از قبل هم می دانستیم؛ ولی بعلاوه درک ما از دموگرافی جامعه بشری در دوران باستان را بهبود بخشید.

منبع: گجت نیوز